Yörüğüz, Türkmeniz, özümüz Türk`tür,
“Demirden Dağları” yıkan bizleriz.
Oğuzhan atamız, Orta Asya`dan,
Üç kıtaya selce akan bizleriz.
“Bozok” larımızdır: Gün, Ay, Yıldız Han,
Kayı`yı, Bayat`ı öğrendi cihan,
Beyler âşikârdı, Alperen nihan,
İslâm çerağını yakan bizleriz.
Gök, Dağ, Deniz Hanlar, “Üçok” lar boyu,
Bayındır, Alayunt, Kınık`tır soyu,
Bizi iyi tanır Tuna`nın suyu,
Seyhun`dan, Seyhan`a bakan bizleriz.
Nişabur`da Hakan: başımda Tuğrul,
Söğüt`te başımda Gazi Ertuğrul,
Bu yörük, Türkmene, nice kral kul:
Olmuştu, tahtına çıkan bizleriz.
Asya bozkırından çıkmıştık yola,
Malazgirt`te verdik, mecburen mola,
Fethettik, yurt ettik: Adı ne ola?;
“Anadolu” ismi, takan bizleriz.
Âsûde yaşardı tekmil ahâli,
Üç kıtaya vardı, Devlet-i Âlî,
Düşmanın üstüne şimşek misali,
Aman vermeyip te çakan bizleriz.
Milyonca şehit var, benim ardımda,
“ Ordum Milletimde, Millet Ordumda”,
Nice millet yaşar, aziz yurdumda,
İllâ bu vatanda köken bizleriz.
Dokunmayın, kavalıma, türküme,
Selâm durun Türkmenime, Türk`üme,
Ertuğrul Gâzi`den Atatürk’üme,
Toprağa bayrağı diken bizleriz.
İsa Kahraman / 2012
Yorumlar